มีคนตั้งคำถามหลายคนเหลือเกินว่า ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ เพราะเหตุอันใดตัวกระผมถึงมาสนใจทางด้านเส้นผมและหนังศีรษะ(หัว)มากเหลือเกิน ก็หลายคนชอบจำกัดขอบข่ายความสนใจด้านนี้ให้เฉพาะกลุ่มผู้หญิงที่รักสวยรักงาม หรือกลุ่มผู้ชายที่มีปัญหาผมบาง ผมร่วงเท่านั้น ตัวผมไม่เคยศีรษะล้านมาก่อน ศีรษะบางก็ไม่เคยนะ รังแคไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยมีตั้งแต่จำความได้ อาจมีสิวที่หัวบ้างสมัย ม.ปลายถ้าลองนำเครื่องตรวจสภาพเส้นผมและหนังศีรษะที่กำลังขยายกว่า 50 เท่า ส่องลงบนหัวของผม จะเห็นชัดเลยว่าเป็นคนมีสุขภาพเส้นผมในขั้นดีเยี่ยม แต่ละกอผม มีเส้นผมขึ้นมาเบียดกันแน่นหนา ราวกับกลุ่มคนเต็มแน่นในขบวนรถไฟฟ้าBTS ช่วงตอนเช้าและเย็น เส้นผมแต่ละเส้นมีขนาดสมบูรณ์ มัน เงางาม สีดำขลับ อาจทำให้ใครบางคนที่มีปัญหาผมบางอยู่ เกิดอาการอยากขอซื้อต่อก็เป็นไปได้
แล้วอะไรกันแน่??? ที่ทำให้ตัวผมถึงสนใจกับเรื่องสันผมมากนัก เรื่องเกิดขึ้นเมื่อตัวผมเริ่มก้าวเท้า เข้าไปสู่รั้วมหาวิทยาลัย ....
เด็กผู้ชายคนนึง ที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเตะบอลกับเพื่อน ในช่วง ม.ปลาย ไม่เคยสนใจเสื้อผ้า หน้า ผม หรือส่องกระจกดูแลตัวเองมากนักหรอก จะหล่อไปทำไมเมื่อหันไปก็เจอแต่ผู้ชาย แต่เมื่อใดก็ตามที่ตัวเองต้องเข้าสู่การเรียนมหาวิทยาลัย ที่เต็มไปด้วยเพื่อนต่างโรงเรียน เพื่อนต่างจังหวัด และเพื่อนต่างเพศ เราไม่สามารถเพิกเฉยต่อการ”ไม่ดูแลตัวเอง”อีกต่อไปได้
ประกอบกับความเก็บกดมาตั้งแต่เด็กๆว่า ผู้ชายห้ามไว้”ผมยาว” ความยาวเส้นผมมากสุดที่เคยวัดได้ตอนปิดเทอมใหญ่ ไม่เกิน เมื่อได้โอกาสย่างเท้าเก้าเข้ามาในดินแดนเสรีภาพทางเส้นผม (ในรั้วมหาลัย) ผมก็ตั้งเป้าตัวเองเลยว่า จะไว้ผมยาวให้สะใจไปเลย จะให้ผมยาวไปจนถึงฝ่ายปกครองโรงเรียนเก่าเลย จากนั้นจึงตั้งจิตอธิษฐานว่าตัวเองจะไม่ตัดผมตัวเองเลย ไปอย่างน้อย 1 ปี โดยวาดวิมาน บวกจินตนาการเลยว่าตัวเองจะต้องผมยาว เท่ห์ และมีเสน่ห์พอให้สาวๆในคณะได้หันมองกันบ้าง
3 เดือนผ่านไป.. ทำไมเส้นผมถึงติดกันเป็นก้อน และไม่เบาพลิ้ว ตามที่คิด
โถ่! จะให้พลิ้วได้ยังไง เมื่อเราเป็นคนผมหยักศก หรือ “ผมหยิก” ลักษณะผมแบบนี้ ยิ่งยาว ยิ่งติดกันเป็นก้อน ยิ่งจัดทรงยาก โอ๊ยย “ทำไมเราไม่มีผมตรงเหมือนชาวบ้านคนอื่นเค้าว่ะ??”
เนี่ยแหล่ะครับคือ จุดกำเนิดของตัว”ผม” ที่นำตัวผมเข้าสู่การเรียนรู้เรื่อง “ผม” อย่างไม่มีสิ้นสุด....
เพิ่มฃงมาเจอบล๊อก น่าสนใจมากหนูมีปัญหาเรื่องผมมากค่ะ สงสัยจะไม่เล่นซะแล้ว :'(
ตอบลบ